ท้าความตาย - งานแข่งปั่นจักรยาน Simpson Desert Bike Challenge

ท้าความตาย – งานแข่งปั่นจักรยาน Simpson Desert Bike Challenge

เมือง Purnie Bore และ Birdville นั้นไม่ใช่เมืองใหญ่อะไร อันที่จริงมันเป็นเมืองด่านนอกในบริเวณที่แห้งแล้งมากที่สุดของออสเตรเลียด้วยซ้ำ ที่นี่มีแต่จิงโจ้กับคนท้องถิ่นซึ่งมักจะห้อยหมวกเอาไว้ที่คอ เป็นสถานที่ซึ่งเหมาะแก่การจัดงานแข่งปั่นจักรยาน off-road ที่ยากที่สุด ซึ่งก็คืองาน Simpson desert bike challenge นั่นเอง

ในทุกเดือนพฤศจิกายนนักปั่นจักรยานจะมีเวลาในการแข่งขัน 5 วัน เป็นระยะทาง 580 กม. ระหว่างเมือง Purnie Bore ถึง Birdville เป็นการข้ามทะเลทรายจากทางทิศตะวันตกไปยังทิศตะวันออก

Simpson Desert Bike Challenge Map

การแข่งขันในแต่ละวันจะถูกแบ่งเวลาออกเป็นส่วนๆ โดยในตอนเช้าจะมีระยะทาง 80 กม. และในช่วงบ่ายมีระยะทาง 50 กม. มันเป็นสถานที่ซึ่งมีสภาพแวดล้อมเหมือนดวงจันทร์ที่มีทรายสีแดง , ทะเลสาบเกลือเค็ม , ป่าหิน , ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ , ป่าเตี้ยๆ ไม่มีถนนปูพื้นและในช่วงเดือนธันวาคมถึงมีนาคมจะมีการปิดทะเลทรายไม่ให้คาเข้ามา

ส่วนใหญ่แล้วเส้นทางการแข่งขันจะเป็นเส้นทางที่ถูกสร้างในปี 1950 โดยบริษัทสำรวจน้ำมัน โดยทางผู้จัดงานบอกว่า ถนนมีสภาพแย่ลงทุกปีและจะมีสภาพที่แตกต่างกันไปในแต่ละปี นักปั่นจะได้พบกับทะเลทรายใน 5 ด่านแรกของการแข่งขัน ซึ่งเป็นเส้นทางที่มีพื้นผิวราบเรียบและจะสามารถไปถึงทะเลสาบในวันที่สาม จะนั้นจะเข้าสู่เขตทะเลทรายอันกว้างใหญ่และจะมีเส้นทางขึ้นเนิน น้ำฝนสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพเส้นทางได้ภายในคืนเดียวมันจะช่วยทำให้พื้นทรายแน่นขึ้นในขณะเดียวกันก็สามารถเปลี่ยนพื้นดินเหนียวให้เป็นบ่อโคลนซึ่งจะเหนียวติดล้อได้ในไม่กี่นาที

ผู้เข้าร่วมแข่งขันส่วนใหญ่จะใช้จักรยานเสือภูเขาซึ่งมียางหนาแบบพิเศษ (อย่างน้อย 4 นิ้ว) เพื่อต่อสู้กับพื้นผิวนุ่ม , ทรายและหนามต้นไม้ซึ่งมีอยู่ทั่วเส้นทาง นักข่าวชื่อ Alan Keenleside ได้ให้คำนิยามเกี่ยวกับการแข่งขันว่า “เมื่อการแข่งขันดำเนินไป ผู้เข้าแข่งขันจะเริ่มพบกับความเมื่อยล้า , รู้สึกร้อนไปทั่วฝ่าเท้าและได้รับความเสียหายไปถึงระดับเส้นประสาท แต่การต่อสู้ที่แท้จริงเกิดขึ้นในจิตใจ มีอยู่สามสิ่งที่เราควรมีคือ สมองเหล็ก , กล้ามเนื้อเหล็กและก้นเหล็ก” เขายังบอกด้วยว่าการใช้ความเร็วนั้นไม่สำคัญเท่ากับความตื้อ “เมื่อต้องเจอกับพื้นทรายและลมแรง , มันคือการแข่งปั่นจักรยานเพื่อเอาชีวิตรอดชัดๆเลย”

เขาได้เขียนไว้ว่าการปั่นจักรยานด้วยความเร็ว 12 กม.ต่อชั่วโมงถือว่าเหมาะแล้วที่จะทำให้เราสามารถปั่นจักรยานต่อไปได้ มีแต่นักปั่นที่อึดที่สุดเท่านั้นที่จะรอดจากการแข่งขันนี้ เส้นทางในงานแข่งขันนี้จะสร้างความรู้สึกปวดกล้ามเนื้อด้านหลังมากกว่างานอื่นเป็น 10 เท่า เขายังบอกด้วยว่าก้นพองตั้งแต่วันแรกที่ไปเข้าร่วมลงแข่ง พอถึงวันที่ 5 ก็เริ่มมีแผลเปิดถึง 2 แห่ง และเมื่อต้องเจอกับลมแห้งๆที่พัดมามันก็เสียดสีกับแผลของเขา และพอเขางอหลังเท่านั้นล่ะแผลก็ฉีกเลย เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกนักปั่นจักรยานจึงเรียกงานนี้ว่า “งานปั่นจักรยานซาตาน”